Üye girişi

Menü

İçerik

Ukrayna anısı
Merhaba denizciler.
Size her andığımda hem gülüp hemde acıtan bir olayımı anlatacağım. Yıl 1994, Ukrayna’nın Odessa limanındayız. Ukrayna daha yeni yeni demokrasi ile tanışıyor. Tanışırken de toplu halde yabancılara saldırarak ekonomi gelirlerini yükseltmeye çalışıyorlar. Adamlar yoksul. 10 dolar için adam dövüyorlar ki hem de ne dövme.

Neyse ben ve Rizeli İbrahim (iyi bir arkadaş) dışarı çıkmaya karar verdik. Ben denize ilk çıktığımda arkadaşlarım bana paranı böl ve ayrı ayrı yerlere koy çıkarken demişlerdi. Ben de o günden sonra dışarıya çıkarken hep yaptım bunu,.. tabi o günde. Akşam 21 gibi gemiden ayrıldık. Güzel bir gece olacağını düşünerek ağır adımlarla kapıya geldik. Kapıda askerlerle pas olayından sonra liman çıkışından şehir merkezine giden çok uzun ve karanlık merdivenler var. İşin aslı ben oraya geldiğimde birşeylerin ters gideceğini anladım. Ama ibo o kadar abazan ki ne söylesen boş.

Neyse ağır ağır çıktık. Merdivenin ortalarına doğru r harflerini basık söyleyen bir adam karanlıktan belirdi ve my friend sigaret dedi. Okey dedim sigara verdim baktım adamın arkadaşları çıkmaya başladı. Hepsi yarma, bu sefer many dediler. Ben birini halt ederim ama bunlar 6-7 kişiler. İbo zayıf sıska biri, insan ona güvenipte kavga edemez. Ben gemide daha önce 3-4 yere ayırdığım paradan bitanesini cebimin astarı görünecek kadar çıkardım ve 20 dolar cıktı. Adam oooo good friend dedi ve aldı parayı. Ruslar için güzel para. Sıra iboya geldi adam mani diyo ibo o karadeniz şivesi ile vermeyeceğum diyo. Lan oğlum ver diyom bizi bu adamlar yer diyom o hala vermeyeceğum da diyor. Konuşmalarımızı rus anlamış olmalıki beni ayırdı ve you good freind. Dedi ve iboya daldılar pata küte derken bende iboyu kurtarıyım derken 1 ton zopa yedik. İbonun parasını da aldılar, meğer ibonun 100 doları varmış ve parayı ayırmayı bilmiyormuş. Neyse askerler bizi buldu ve gemiye teslim ettiler.

Limandan kalktık ve sefere çıktık 1 hafta boyunca çorba dışında birşey yiyemedik. 1 hafta sonunda normalleşmeye başladığımızda iboya niye vermedin dedim parayı, dedi ki bundan sonra vereceğum da. Tabi bi musibet bin nasihatten iyidir. O olayı hala hatırladığımda hem gülmekten kırılıyorum hem çenemin sızladığını hissediyorum.
ANKARALI DENİZCİ